De magische combi van yoga en werk.
Er zijn nu 3 maanden verstreken, ofwel 90 dagen, dat ik bij het waterschap in Noord-Holland werk. In de yogawereld staan 90 dagen voor installatie van een nieuwe gewoonte diep in je bewustzijn en onderbewustzijn.
En dit is wat ik ervaar.
Werken, gezin, huishouden, onderweg, sporten, koken etc.. the standard package. En toch ook weer niet. Met een yogsich perspectief voelt het allemaal onstandaard en vaak ook onnatuurlijk. Niet verkeerd hoor, helemaal niet. Maar ooit heb ik met mijzelf afgesproken dat ik de reis van mijn ziel kies en niet de reis die de maatschappij mij heeft voorgelegd. Deze keuze gedijt goed bij meditatie, yoga, wandelingen, vakantie, vrijheid etc, maar bij activiteiten die gecreëerd zijn door en voor de maatschappij botst dit nog wel eens en voelt het ongewoon.
Ik heb niets tegen de maatschappij en ik ben dankbaar om terug te mogen geven na 27 jaar gesteund te zijn met subsidies en goede leerscholen.
Ik heb ambitie om bij te dragen aan de aarde en mensheid en dat niet alleen via de yogamat te doen. Ik geloof ook dat in werken veel spiegeling is en ik daarmee gevormd wordt en scholing krijg. Ik kan me op het moment ongelooflijk gelukkig prijzen.
Hebben we niet voor niets de term Karmayoga? Ofwel, door te werken kan je je Karma overkomen.
Een vraag aan jullie waar ik nu op contempleer. Hoe draagt werk bij aan de reis van je ziel? Hoe voel je je verbonden tijdens het werk met je missie of visie?
Geeft werk de vervulling die je nodig hebt en leen je daar je voldoening aan uit in het dagelijkse leven?
In mijn inziens is voor vele mensen een baan een identiteit. Wat studeer je? Hydrologie, dus ik ben Hydroloog. Wat voor werk doe je? Ik verzorg patiënten en voorzie ze van medicijnen, dus ik ben verpleegster. Maar is dit wel wat je werkelijk bent? Is dit de titel die je ziel voor ogen heeft? Ik geloof toch dat er een universeler titel van de ziel te vinden is. En dat werk puur een uiting is van de lessen die op dat moment geleerd mogen en/of moeten worden.
Uiteindelijk zijn we allemaal: Ik ben. Sohung, Soham, Sat nam.
Tijdens mijn Level 2 TT week over Lifestyles en Lifecycles, vertelde Shiv Charan Singh over hoe essentieel het is om tussen je 28ste en 42ste in een ratrace* te belanden. Het nadeel hiervan is dat je door de drukte het contact met je essentie/spirit kan verliezen. Maar het voordeel is dat je een punt creëert, een identiteit, waaraan je je Zelf kan verbinden.
Elke levensfase vraagt een nieuw commitment aan de reis van je ziel. Voor mij is dat nu ontplooiing van het werkende leven. Met mijn yoga en meditatie practice als fundament van de dag.
Wat is voor jou de betekenis van je werkend bestaan? Ervaar je een visie bij je werk? En hoe zie jij dat werk voor jou van belang is voor het uiten van jeZelf?
Ik hoor graag van je en ben benieuwd naar je ervaringen! Laat een bericht achter hoe jij er naar kijkt.
*ratrace is de drukte van het werkende en/of gezinsleven, waarbij meerdere ballen in de lucht gehouden worden en continue gehandeld moet worden. Ruimte voor contemplatie is schaars.